GKS „ZAGŁĘBIE” zamiast „Thoreza”
Wiele było przełomowych dat w historii naszego klubu. Pierwsza oznacza powstanie skromnego klubiku w l946 r., następne symbolizują skalę jego wzrostu, awansu piłkarzy i pozostałych sekcji do wyższych klas. Wybudowanie stadionu 1000-lecia, oddanie do użytku sali gimnastyczno-sportowej, jubileusz. Każda posiada w klubowej kronice odrębną kartę, każda została odpowiednio uhonorowana. Do zbioru owych przełomowych dat doszła jeszcze jedna: 22 lutego 1968 roku na walnym zebraniu sprawo zdawczym uwzględniając życzenia załogi kopalni, członków i sympatyków Thoreza uchwalono zmianę nazwy klubu. Od tego dnia Thorez występuje pod nowym szyldem: Górniczy Klub Sportowy „ZAGŁĘBIE" Wałbrzych przy kopalni „Thorez". W niniejszym programie uwzględniliśmy więc we wszystkich tabelach i zestawieniach nową nazwę klubu. Mamy nadzieję, że uwzględnią ją również kibice, kiedy dopingować będą naszych zawodników. Oni byli przecież - inicjatorami zmiany nazwy.

Klasa Terenowa Juniorów (KTJ)
Tabela sezon 2007/08
  lp
Drużyna
  Mecze
   Punkty
   Bramki

1
Zagłębie Wałbrzych
13
35
66:15

2
MKS Szczawno Zdrój 
13
32
74:14

3
Gwarek Wałbrzych
13
26
41:24

4
Czarni  Wałbrzych
13
21
45:24

5
Biały Orzeł Mieroszów
13
19
36:44

6
  Juventur Podzamcze Wałbrzych 13
16
28:32

7
Iskra Witków Śląski
13
13
24:46

8
Włókniarz Głuszyca
13
10
29:63

9
Sudety Dziećmorowice
13
9
26:41

10
KS Walim
13
6
16:82

oto tabela zaglebie junorzy 1 miejsce co wy na to /teraz awans do okregowki

Historia

Sekcja koszykarska istniała w Górniku od samego początku, tj. od 1946 r. W 1956 r. drużyna wywalczyła awans do II ligi, a w 1970 do najwyższej klasy rozgrywek. Potem spadła, ale na stałe powróciła do elity w 1977 r. Klub zawsze słynął z pracy z młodzieżą, czego efektem były liczne medale MP juniorów. Seniorzy pierwszy duży sukces odnieśli w roku 1981, zdobywając wicemistrzostwo. Rok później Górnik zdobył złoty medal. W 1983 r. znów "Biało-Niebiescy" zdobyli srebro i ponownie w 1986 r. Ostatni wielki sukces to mistrzostwo w 1988 r. Twórcą tamtych sukcesów byli przede wszystkim: trener Stanisław Rytko i tacy zawodnicy jak: Sterenga, Krzykała, Kiełbik, Młynarski, Żywarski, Reschke. Jednak po tłustych latach 80. przyszły przemiany gospodarcze, m.in. załamanie wałbrzyskiego przemysłu górniczego. To natychmiast przełożyło się na sytuację klubu. Ogromne problemy finansowe spowodowały odłączenie się sekcji koszykarskiej. Tak powstał Jednosekcyjny Koszykarski Klub Sportowy "Górnik" Wałbrzych. Drużyna zaczęła się powoli odbudowywać i w sezonie 1994/95, mimo że w składzie byli wyłącznie Polacy, Górnik (pod nazwą "Śnieżka Aspro Świebodzice") zajął 4. miejsce w lidze. Po tym sezonie znów pojawiły się problemy finansowe i tym razem konieczne było wycofanie się z rozgrywek. Przez kolejne lata Górnik balansował między II a III ligą. W 2004 r. udało się awansować do I ligi (czyli w myśl nowych przepisów - drugiej klasy rozgrywkowej). W sezonie 2004/05, mimo słabego początku, po pokonaniu Siarki Tarnobrzeg wałbrzyszanie zakończyli rozgrywki ma miejscach 9.-12. Ten sam wynik powtórzyli w sezonie 2005/06. W kolejnym sezonie 2006/07 Górnik Wałbrzych zakończył sezon na 2. pozycji i zakwalfikował się do fazy play-off. Po wygranej w półfinale z Sportino Inowrocław awansował do ekstraklasy i gra w niej aktualnym sezonie.

Sekcja piłki nożnej

Sekcja piłkarska swoje najlepsze lata, podobnie jak koszykarze, miała w latach osiemdziesiątych. W 1983 r. zespół awansuje do I ligi. Jako beniaminek został mistrzem jesieni '83. Na wiosnę nie udało się utrzymać wysokiej pozycji i ostatecznie "Górnicy" kończą sezon na 6. miejscu. Królem strzelców sezonu zostaje napastnik "Biało-Niebieskich" Włodzimierz Ciołek. Na stadionie Górnika na Nowym Mieście pojawiało się wtedy nawet 40 tys. ludzi (w 140-tysięcznym mieście). Głównie za sprawą licznych sympatyków klubu spoza Wałbrzycha. W kolejnych latach wałbrzyszanie regularnie zajmują coraz niższą pozycję w ekstraklasie, aż w końcu definitywnie się z nią żegnają w 1989 r. W tabeli wszech czasów ekstraklasy Górnik zajmuje 39. miejsce (157 pkt. zdobytych w 6 sezonach). Na początku lat 90. kryzys finansowy dotknął także piłkarzy. Tak Górnika, jak i lokalnego rywala - Zagłębie Wałbrzych. To wymusiło sytuację wręcz niewiarygodną dla wielu kibiców - połączenie się dwóch klubów zza miedzy rywalizujących ze sobą od 40 lat pod względem sportowym i przede wszystkim - mających niemniej ostro rywalizujących ze sobą kibiców. To jednak stało się faktem i od 1992 roku oba kluby pod wspólna nazwą KP Wałbrzych (później Górnik/Zagłębie Wałbrzych) rywalizowały w II lidze. Od stycznia 2008 roku koniec fuzji i samodzielny udział w rozgrywkach IV Ligi, pod nazwą PWSZ Górnik Wałbrzych.

zauwazyles taki maly bajer ze ty tu piszesz o koszykowce /ja pisalem o pilce noznej/jak masz pisac takie pierdoly ktore niedosc ze nie dotycza zaglebia to jeszcze pilki noznej/mowa tu o wszystkich postach zwiazanych z gornikiem poza dwoma
ostatnimi

Ostatnio edytowany przez MAzi GKS (2008-05-16 15:36:38)

W sezonie 1970/1971 Zagłębie Wałbrzych odniosło największy sukces w histrorii klubu zdobywając brązowy medal Mistrzostw Polski. Oto końcowa tabela rozgrywek


TABELA KOŃCOWA SEZONU 1970/71 - I liga
  Poz     Drużyna    Mecze    Punkty    Bramki   Zw    Rem    Por
  1.       Górnik Zabrze     26     39     43-21     17     5     4 
   2.       Legia Warszawa     26     34     39-20     14     6     6 
   3.       Zagłębie Wałbrzych     26     27     24-24     10     7     9 
   4.       Pogoń Szczecin     26     27     23-32     9     9     8 
   5.       Ruch Chorzów     26     25     43-32     8     9     9 
   6.       Szombierki Bytom     26     25     30-32     9     7     10 
   7.       Zagłębie Sosnowiec     26     25     32-37     8     9     9 
   8.       Wisła Kraków     26     25     26-36     8     9     9 
   9.       Stal Rzeszów     26     24     34-26     6     12     8 
   10.       Stal Mielec     26     24     27-33     8     8     10 
   11.       Gwardia Warszawa     26     23     24-28     8     7     11 
   12.       Polonia Bytom     26     23     15-22     5     13     8 
   13.       ROW Rybnik     26     22     15-22     7     8     11 
   14.       GKS Katowice     26     21     20-30     4     13     9

gwiazdy zespolu:
Józef Urbanowicz reprezentował barwy Zagłębia w I i II lidze. Na zapleczu ekstraklasy w sezonie 1978/79 strzelił 14 bramek i zdobył tytuł króla strzelców. Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się pracą trenerską. Był m.in. asystentem Horsta Panica w Zagłębiu, trenował także Piławiankę, Orła Ząbkowice, Progres Jelenia Góra, Nysę Kłodzko, Włókniarza Głuszyca, Victorię Świebodzice, a w tym sezonie drużynę juniorów Juventuru Wałbrzych. Józef Urbanowicz zmarł na serce 27.12.2006 roku. Żył 58 lat.

Cześć Jego Pamięci !

Zagłębie Wałbrzych

Zdzisław Kostrzewa
Tekst ten będzie niejako kontynuacją poprzedniego odcinka, kiedy prezentowałem sylwetkę Zygmunta Kalinowskiego. Dziś chciałbym przedstawić jego nie mniej dobrych następców, bramkarzy srebrnej drużyny Śląska z 1982 roku - Zdzisława Kostrzewę i Jacka Jareckiego. Zwłaszcza pierwszy z nich został opisany przeze mnie wyjątkowo osobiście. Niestety obaj bramkarze nie żyją, mimo że żaden z nich nie ukończyłby teraz 50 roku życia. W tym tekście chciałbym złożyć swego rodzaju hołd tym świetnym bramkarzom, a Zdzichowi Kostrzewie podziękować za postawę jako człowieka.

Zdzisław Kostrzewa - następca Kalinowskiego w Śląsku, bardzo dobry bramkarz, również uczestnik Mistrzostw Świata. Tu muszę wtrącić osobistą refleksję - w 1984 roku jako początkujący kibic zaprosiłem na lekcję wychowawczą w mojej szkole Zdzisława Kostrzewę (później gośćmi w naszej szkole byli także Ryszard Tarasiewicz i Paweł Król). Zdzichu okazał się niesamowicie interesującym człowiekiem. Bardzo barwnie i ciekawie opowiadał o swojej karierze, Mundialu w Argentynie, swoich celach, wartościach itd. W zasadzie dzięki niemu zainteresowałem się na poważnie piłką nożną. Bez niego pewnie nie byłoby Jacko. Chciałbym mu za to tu podziękować bo osobiście już nigdy tego nie zrobię. Potem zapamiętałem go jako nie tylko świetnego bramkarza, ale przede wszystkim super człowieka. Zawsze gdy się go spotkało, czy to gdzieś na ulicy czy na stadionie można było z nim porozmawiać - nigdy nie unikał kibiców. Ja zapamiętałem sytuację gdy rok później, zamiast na pielgrzymkę ósmych klas do Częstochowy pojechałem do Radomia na II ligowy mecz Ślęzy z Radomiakiem. Wychodząc na rozgrzewkę Zdzichu zobaczył mnie, młodego smyka, ukrytego pośród widzów. Zszedł z boiska, podszedł do mnie na trybuny i zaproponował, żebym wracał z nimi autokarem. Zawsze szanował kibiców. Taki był Zdzisław Kostrzewa. Ale był on też dobrym zawodnikiem. Nie był wysoki ale imponował refleksem i świetną sprawnością i pewnym chwytem. Grał bardzo efektownie. Był także specjalistą od obrony rzutów karnych. W całej swojej karierze obronił 49 rzutów karnych. Niestety jego kariera nie rozwinęła się na miarę jego talentu. Gdy był w wieku juniora, czy gdy miał 22 lata przepowiadano mu, że będzie następcą Tomaszewskiego. Niestety tak się nie stało. Swoją drogą zadziwiające jest jak przez 10 lat przy naszym byłym złotoustym bramkarzu z Łodzi ginęły inne talenty. Spory wpływ miały problemy przy zmianach barw klubowych.

Kostrzewa urodził się we Wrocławiu. Od dziecka jego pasją była piłka nożna. Od początku grał na bramce. Jak mówił żartem - to dlatego, że nie lubił biegać. Opowiadał też anegdotę jak podczas jednego z meczów międzydzielnicowych, chcąc mieć prawdziwe bramki z siatkami, Kostrzewa przyniósł z domu .... firanki. Gdy podrósł postanowił zapisać się do piłkarskiego klubu. Mieszkał na Psim Polu, 200 metrów od domu był stadion II ligowego wówczas Lotnika. Tam też w 1968 roku mały Zdzichu stawiał pierwsze piłkarskie kroki. Szybko odkryto jego talent. W wielu 15 lat grywał już w drużynie seniorów. Trafił też do kadry narodowej. 15.10.1972 zadebiutował w reprezentacji juniorów w meczu z Rumunią w Kutnie. Z miejsca na 3 lata stał się podstawowym zawodnikiem reprezentacji. W 1973 roku wraz z reprezentacją juniorów Wrocławia wywalczył złoty medal na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży a on sam został uznany najlepszym bramkarzem turnieju ( w finale obronił 2 rzuty karne).

Po tym sukcesie przeszedł do Zagłębia Wałbrzych. Zastąpił tam złotego medalistę z Monachium Mariana Szeję a spotkał późniejszych kolegów ze Śląska Józefa Kwiatkowskiego i Tadeusza Pawłowskiego (późniejszego swojego szwagra). Szybko wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie mimo że za konkurenta miał doświadczonego byłego reprezentanta młodzieżówki Jana Matyska (ojca Adama). W klasyfikacji Talenty Piłki Nożnej zajął jako 18 latek IV miejsce wśród bramkarzy. Żaden jego rówieśnik nie był wtedy tak wysoko. Wiele zmienił w karierze Kostrzewy rok 1974. Wiosną uczestniczył w Turnieju UEFA (Mistrzostwa Europy Juniorów), następnie poznał gorycz spadku z ekstraklasy. W II lidze grał półtora roku. Wiele klubów zabiegało o niego lecz Zagłębie nie chciało pozbyć się swego najlepszego bramkarza. W pierwszym sezonie nie udał się szturm na awans, mimo bardzo dobrej postawy Kostrzewy
cz 1