Ojeju niewiem co możemy o nim pisać to niezbyt ciekawy klub:P

Początek rundy wiosennej 1980 zdecydowanie należał do naszego Zagłębia. Thorez "eksterminował" wręcz rywali (oczywiście pod względem piłkarskim :-) ). Obojętnie dom czy wyjazd komplet punktów dla Zagłębia. Straty z jesieni zostały szybko odrobione i pod koniec kwietnia, na 9 kolejek przed końcem rozgrywek "zielono-czarni" zajęli pozycję lidera.

Upragniona ekstraklasa była blisko jak nigdy dotąd...

Los tak chciał, że na dzień 1-go maja, wówczas święta państwowego, wyznaczono wielkie derby Wałbrzycha Górnik - Zagłębie. Wybieramy się na Nowe Miasto !

Z tego okresu byliśmy znani ze znakomitej organizacji. Na poprzedzającym derby meczu starszyzna dogadała co, gdzie i jak. Na centralne miejsce zbiórki ekip dzielnicowych wyznaczono plac Grunwaldzki, przed ówczesnym Tip-Topem (obecnie ZUS).

Nie znano wówczas obecnych pojęć "ultras", racowiska czy kartoniady. Starannie jednak podzielono kwestie flag, transparentów, itd. Szykowała się oprawa, jakiej jeszcze Wałbrzych nie widział, w końcu po kilku latach Zagłębie, po trupie m.in. Górnika wraca w szeregi ekstraklasy...

Niestety, nawet pogoda sprzysięgła się przeciwko GKS-owi...

W ciągu jednej nocy, ciepłe kwietniowe dni zostały zastąpił nagły powrót zimy.

Kilkudziesięciocentymetrowe opady śniegu zakłóciły - ku naszej radości - pochód pierwszomajowy komuchów. Niestety, przez cały dzień nadal padał śnieg. Komunikacja miejska została całkowicie sparaliżowana. Nic to, udajemy się na miejsce zbiórki.

Tu zaskoczenie :-( . Jest tylko Śródmieście, jednostki z Białego Kamienia, Piaskowej i Starego Zdroju. Do meczu półtorej godziny, większość obecnych postanawia pieszo udać się na stadion Górnika.

Kilku (m.in. autor) zostaje, by dowiedzieć się co z resztą. A na mieście totalny chaos, autobusy kursują 1 na 10, ogromne korki itd.

Z czasem dobijają spóźnione, dzielnicowe ekipy i na wieść, że główny "pochód" już ruszył - samodzielnie udają się na Nowe Miasto.

Na koniec - czekaliśmy jeszcze na Boguszów-Gorce - idziemy i my. K..., przez półtorej godziny nie dojechał ani jeden PeKaeS od strony Gorc, odcięło ich od świata...

Ale oto - widzimy kilkunastu kolegów z tej ekipy. Szli pieszo, brnąc w śniegu, 10 kilometrów... Poświęcenie godne szacunku !

Większość tej załogi czekała na autobusy, które nie dojechały. Jako ostatni skład, ruszamy i my na stadion Górnika.

Docieramy tam na 15 minut przed nominalnym czasem rozpoczęcia meczu. Szybko wchodzimy na nowomiejski stadion i... przed nami widok, który zapadł mi w pamięci na zawsze.

Pustawe sektory biało-niebieskich, a z drugiej strony... nabite sektory od strony basenu, nabite przez Thoreziaków. Falują dziesiątki zielono-czarnych flag.

Widok tak piękny, że aż usiadłem z wrażenia.Czegoś takiego jeszcze w swym nastoletnim życiu nie widziałem. Sam nasz młyn liczy około dwóch tysięcy ludzi !

A przecież wielu nie dojechało...

Po chwili zielono-czarny tygiel milknie. Na murawę wychodzą nasi piłkarze. I nagle potężny śpiew "Giekaesie ukochany ..." odbija się echem po okolicy. Uch, ciarki przechodzą. Sektor kibiców Górnika wyludnia się całkowicie... ( wtedy jeszcze niektórzy z nich nosili flagi... zielono-czarne, ściągnięte z pierwszomajowych dekoracji, no bo... też górnicze :-) ).

Czekamy z niepewnością na rozpoczęcie meczu. Na murawie leży gruba warstwa śniegu. Głośno "dopingujemy" organizatorów do uprzątnięcia boiska. I na murawę wjeżdżają trzy ciężkie "Jelcze" z pługami. Usuwają śnieg, całkowicie przy tum demolując murawę. Łapiemy się za głowy.

K... z derbów nici. Nie ma szans na mecz. Z jednej strony rozgoryczeni, ale z drugiej pokrzepieni swoją siłą i liczbą wracamy na Plac Grunwaldzki. Górnika w tym dniu po prostu nie ma w Wałbrzychu...

Już nigdy więcej nie widziałem nas w tak wielkiej liczbie. Te odwołane, pierwszomajowe derby to było chyba nasze apogeum

Każdy kibic powinien znać historię swojego klubu. Najpopularnieszą sekcją naszego klubu była sekcja piłki nożnej. Od niej się wszystko zaczęło...

1. Pionierskie Początki – KS „Julia” Biały Kamień
Po II Wojnie Światowej Dolny Śląsk powrócił do Macierzy. Do Wałbrzycha i okolicznych miejscowości przyjeżdża ludność z terenów przedwojennej Polski oraz Francji, Belgii i Westfalii. Zrządzeniem losu nasza okolica nie jest zniszczona. Nowi osadnicy zaczynają nowe życie. A obok rodziny i pracy jest przecież miejsce na sport !!!

Szczęśliwym trafem nie musimy pisać o naszym klubie, że jego początki giną w pomroce dziejów... Wszystko zaczęło się 12 grudnia 1945 roku. Wtedy to w świetlicy szybu „Jan” powołano do życia Klub Sportowy „Julia” Biały Kamień. (Biały Kamień dopiero w latach 50-tych został przyłączony do Wałbrzycha). Założycielami klubu byli: Władysław Duda, Alojzy Szpyro, Czesław Zieliński, Paweł Stoszek, Wiktor Żyliński, Paweł Zwias, Ignacy Łodziński, Bolesław Czechowicz, Tadeusz Chruszcz, Wacław Kloryga, Jan Kolaczek i Mieczysław Marzec. Jako pierwsza w klubie powstała sekcja piłki nożnej. Klub na początku funkcjonował dzięki społecznemu zaangażowaniu działaczy, składkom pieniężnym członków klubu, dochodom z organizowanych imprez tanecznych i pomocy materialnej co bogatszych sympatyków klubu.

Wkrótce następuje również uregulowanie statusu organizacyjno-prawnego. Lustrujący w 1946 roku kluby sportowe na terenie powiatu wałbrzyskiego instruktor Siarkiewicz napisał w swoim sprawozdaniu:

KS „Julia” – siedziba kopalnia „Biały Kamień” – założony 3 marca 1946 r., zarejestrowany w PZPN, członków 132, w tym czynnych 72, wspierających 60.

Prezes klubu inż. Wrowalski, sekretarz ob. Czechowicz, kapitan sportowy – ob. Urbaniak. Klub posiada sekcję piłki nożnej.

Urządzenia: klub trenuje na boisku wydzierżawionym na Białym Kamieniu. Innych urządzeń nie posiada.

Sprzęt sportowy: 24 koszulki, 24 spodenki, 15 par butów piłkarskich, 2 stoły ping-pongowe z siatkami i 4 rakiety. Sprzęt zakupiony z dotacji Dyrektora i Rady Zakładowej.

Sprawozdanie instruktora Siarkiewicza pokazuje, z jak dużym odzewem spotkało się utworzenie KS „Julia” !! W ciągu trzech miesięcy dziesięciokrotnie wzrosła liczba osób będących członkami klubu !! Chociaż w dalszym ciągu zaplecze było bardzo skromne. Rok oficjalnej rejestracji klubu uznano z czasem jako rok założenia Naszego Klubu i został on uwieczniony na sztandarze GKS „Zagłębie” Wałbrzych.

Mija pierwsza powojenna zima – czas wybiec na boisko !!

Pierwszy mecz piłkarski „Julia” rozegrała 22 marca 1946 roku z najstarszym wałbrzyskim klubem OM TUR Wałbrzych. Mecz zakończył się wynikiem 3:1 dla „Julii”, a pierwszą bramkę w historii klubu zdobył Józef Matusik.

KS „Julia” Biały Kamień wzięła udział w zorganizowanych w 1946 roku rozgrywkach eliminacyjnych do powstającej wówczas na Dolnym Śląsku A-klasy. Należy zaznaczyć, że ówczesna A-klasa odpowiadała dzisiejszej III lidze. A nawet była czymś więcej, bo I i II liga rozpoczęły swoje rozgrywki dopiero w 1947 roku.

Nasza drużyna rywalizuje w eliminacjach w grupie I z Polonią Świdnica, IKS Wrocław, ZZK Żarów, Semaforem Brochów, ZZK Żagań, Victorią Węglewo (czyli Sobięcin), TUR Bolesławiec, Hutą Karol Wałbrzych, TUR Jelenia Góra, Międzyszkolnym Klubem Sportowym Wrocław i Lnem Wałbrzych . Niestety nie udaje nam się znaleźć w gronie drużyn A-klasowych. W naszej grupie awans wywalczyły: IKS Wrocław, Victoria Sobięcin, Len Wałbrzych, TUR Jelenia Góra i Polonia Świdnica.

Do A-klasy KS „Julia” awansuje jednak już w następnym roku.

W sezonie 1948/49 „Julia” wygrywa rozgrywki A-klasy, a w turnieju o „Mistrzostwo Dolnego Śląska” spotykają się ze zwycięzcami pozostałych grup A-klasy na Dolnym Śląsku – TKS Górnikiem Wałbrzych i Ogniwem Wrocław (powstało z połączenia IKS Wrocław i WUZ Wrocław). Rywalizację wygrało bezapelacyjnie Ogniwo, ale później nie przebrnęło przez turniej eliminacyjny do II ligi. My sobie możemy zapisać w kronikach, że byliśmy o krok od II ligi. Ale prawda jest taka, że robiąc ten krok się przewróciliśmy, bo nie udało nam się w eliminacjach nawet zremisować jednego meczu...

roku 1950 wchodzi w życie ustawa "O Kulturze Fizycznej i Sporcie" z 30 XII 1949 roku. Stalinowscy władcy Polski postanowili, że wszystkie kluby sportowe będą zrzeszone wokół kilku państwowych agend. Klub górnicze zostają oddane pod opiekę Związku Zawodowego Górników (ZZG). Do tego dochodzi odgórnie narzucona centralizacja. W „czerwonym” Wałbrzychu proces łączenia klubów rozpoczął się już w 1948 roku... Widać wiedziano skąd wieją wiatry i czego oczekuje „władza radziecka”. Mające powiązania z przemysłem górniczym kluby sportowe w Wałbrzychu zostają przyłączane do TKS Górnik Wałbrzych. Działacze naszego klubu-protoplasty nie mając wyjścia w 1950 roku zgadzają się na przyłączenie do TKS Górnik Wałbrzych. Równie niechętnie zgodzili się na likwidację swojego klubu działacze KS Mieszko Wałbrzych.

Skrót TKS oznacza Terenowy Klub Sportowy. Jest to jedyny formalnie funkcjonujący klub sportowy ZZG w Wałbrzychu i najbliższej okolicy. W związku z tym aż do momentu przekształcenia się TKS w KS Górnik Wałbrzych w 1963 roku wszystkie przedsiębiorstwa branży górniczej są jego patronami finansowymi. A zatem przez 13 lat nasz opiekun kopalnia „Thorez” również utrzymywała naszego głównego lokalnego rywala.

Czy likwidacja KS „Julia” zniszczyła nasz klub ? Niby formalnie tak, ale tak naprawdę nie !! Powstaje Koło Sportowe Górnik Biały Kamień i gramy dalej.

W 1950 roku ponadto mamy kolejną nowinkę. Sezon 1949/1950 rozgrywamy w A-klasie (wciąż jest to odpowiednik III ligi) systemem jesień/wiosna. Naszą grupę wygrywa Nysa Kłodzko. Ale jesienią 1950 roku wchodzi w życie kolejna reorganizacja rozgrywek – następuje zmiana na system wiosna-jesień. W naszej grupie znalazły się Górnik Wałbrzych i Związkowiec Wałbrzych. Liczne fuzje i nowe pomysły na sposób prowadzenia rozgrywek w poszczególnych wymuszają kolejne reorganizacje rozgrywek. W 1952 roku wymyślono – Klasę Wojewódzką – to nowa nazwa dotychczasowej A-klasy. Ale o tym kto może grać w klasie wojewódzkiej decydował nie poziom sportowy, a poziom organizacyjny – do tej klasy mógł być dopuszczony klub, który miał 2 drużyny seniorów, 1 juniorów i 1 trampkarzy. W 1953 roku powstała Liga Międzywojewódzka, ale nas w niej nie było... Gramy w A-klasie.

W 1954 roku pierwsze sukces odnoszą juniorzy Górnika Thorez Wałbrzych zajmując 2-gie miejsce na Dolnym Śląsku – lepsza była Polonia Świdnica.

Dokładnie tak samo kończą się rozgrywki juniorów w 1955 roku. Nasza drużyna w kolejnych sezonach – 1954 i 1955 gra w A-klasie (czyli w ówczesnej IV lidze). Na finiszu sezonu 1955 przegrywamy u siebie mecz z Włókniarzem Kamienna Góra (2:3), któremu mocno „pomógł” sędzia z Wrocławia. Drużyna z Kamiennej Góry wygrywa ligę. W końcu w 1956 roku udaje się drużynie prowadzonej przez trenerów Skurczyńskiego i Stołego wywalczyć awans do III ligi

W 1968 roku drużyna wywalczyła historyczny awans do I ligi. Jest to olbrzymi sukces naszych piłkarzy. Ale należy zapominać, że na ten sukces zapracowała cała rzesza działaczy i sympatyków Zagłębia !!! Ludziom tym udało się doprowadzić do rzeczy niebywałej, w ciągu kilkunastu lat zbudowali klub, który znalazł się w gronie 14 najlepszych zespołów w Polsce (ówczesna I liga składała się właśnie z 14 zespołów). Nie zapominajmy, że sport w Wałbrzychu budowany był praktycznie od podstaw. W ciężkich powojennych czasach nowi przybysze zaczynali tutaj wszystko od zera. O ile jeszcze Wałbrzych i okoliczne miejscowości, które niebawem zostaną przyłączone do niego, praktycznie nie był zniszczone podczas wojny i stanowiły atrakcyjne miejsce dla przyjezdnych i... szabrowników. To o tyle nasz teren „za Niemca” nie słynął ze sportu i w związku z tym nie było odpowiedniej infrastruktury – brakowało boisk i sal gimnastycznych. W dodatku w Wałbrzychu „nominowany” do „bycia wizytówką” miasta został TKS Górnik Wałbrzych. Założono, że pozostałe organizacje sportowe będą pracować na lidera...

Zagłębie stało się ukochanym klubem wałbrzyszan, na oczach naszego miasta przecież urzeczywistnił się sen - od pucybuta (A-klasa) do milionera (I liga). I co ważne ten pucybut nie został milionerem tylko dlatego, że umarła jego babcia i właśnie dostał spadek... jak to ma najczęściej miejsce. Nasz kopciuszek ciężko pracował przez te wszystkie lata. Sny o potędze i ciężka, acz rozsądna praca dała zadziwiający efekt.

Ojcem sukcesu był wspaniały trener - Alojzy Sitko. Obejmując stanowisko pierwszego trenera naszego klubu miał już na swoim koncie bardzo poważne sukcesy: wywalczył awans do I ligi z Górnikiem Radlin (1958) i Stalą Sosnowiec (1960, ówczesna nazwa Zagłębia). Ponadto ten były piłkarz przedwojennej Wisły Kraków pracował jako trener-asystent reprezentacji Polski, i trener kadry B. Pan Alojzy przez wiele lat prowadził naszą drużynę. Wywalczył z nią kolejno awans do II ligi, awans do I ligi i brązowy medal mistrzostw Polski !!! To pod okiem tego trenera dojrzewała nasza drużyna – fizycznie i taktycznie.

I co ważne Zagłębie nie było klubem, w którym istniała tylko pierwsza drużyna – jak to ma miejsce dzisiaj w Grodzisku Wlkp !!! Na przykład w sezonie 1966/67 w naszym klubie funkcjonowały 4 drużyny seniorów !!! (II liga, Okręgówka, A-klasa i B-klasa) 2 drużyny juniorów (liga okręgowa i klasa terenowa) i 4 drużyny trampkarzy. Trenowano na 4 obiektach: Stadionie Tysiąclecia, stadionie przy ul. Dąbrowskiego oraz na boiskach w Szczawnie i na Poniatowie. Chełmiec i Wzgórze Gedymina wykorzystywano do zajęć w terenie.

Do tego należy jeszcze dodać bardzo roztropną politykę transferową. Kontynuowaną zresztą z powodzeniem i w latach późniejszych. Drużyna bazowała na wychowankach klubu i na utalentowanych zawodnikach, których sprowadzono na Biały Kamień u progu ich kariery. W naszym klubie ich talenty zostały oszlifowane i pięknie rozbłysły. Do tej grupy zawodników należą m.in.: Szeja, Stachuła, Kobiałko, Jan Matysek, Kostrzewa i Pawłowski

Zajmijmy się jednak nazwą naszego klubu. Pierwsza historyczna nazwa KS „Julia” Biały Kamień przypomina, że w 1945 roku Biały Kamień nie był jeszcze dzielnicą Wałbrzycha, ale zupełnie samodzielnym miasteczkiem !! „Julia” – oczywiście jest wzięta od nazwy szybu kopalni. Założycielom naszego klubu udało się nadać klubowi całkiem ładną i wdzięczną nazwę. Może dzisiaj wielu „ostrym” kibicom nazwa ta wdaje się za mało bojowa. Ale cóż nie każdy klub musi być zaraz „Huraganem”, czy „Zakapiorem”... Obecnie w Polsce działa jeden klub o tej nazwie : Julia Szklarska Poręba. Nazwa tego klubu związana jest z nazwą Huty Szkła. Obecnie Julia gra w jeleniogórskiej Lidze Okręgowej, ale w poprzednich dwóch sezonach występowała w IV lidze (o ile mnie pamięć nie myli miała wtedy paskudną nazwę Woskar – ale dzisiaj się jej chyba wstydzą...).

Powojenna stalinowska reforma sportu w Polsce zniszczyła Julię... Działacze naszego klubu jednak nie złożyli broni Biały Kamień jest w rozgrywkach reprezentowany przez KS Górnik Biały Kamień. KS – oznacza Koło Sportowe, a Górnik... to nazwa przydzielona z rozdzielnika branżowego. Jeżeli drużyna należała do Górniczej Federacji Sportu to się nazywała Górnik. W lata 50-tych w naszym okręgu chyba co tydzień był mecz Górnik kontra Górnik...

W latach 50-tych do Wałbrzycha przyłączono Biały Kamień, Sobięcin, Konradów, Glinik Stary i Nowy, Rusinową, Kozice, Poniatów, Piaskową Górę i Szczawienko. W związku z tym do lamusa odłożono „Biały Kamień” – pojawia się w nazwie klubu „Wałbrzych”. Kolejna zmiana to dodanie słowa „Thorez” po służbowym Górniku. Związane to było z nadaniem nazwy kopalni KWK „Thorez”. Nazwa została nadana na cześć przywódcy francuskich komunistów - Maurice'a Thoreza . Mieszkańcy Wałbrzycha doskonale wiedzą, że po wojnie na naszym terenie osiedliło się wielu Polaków powracających do Polski z Francji i Belgii. Wielu z nich miało socjalistyczny lub komunistyczny światopogląd – oni też w dużej mierze współtworzyli sport na terenie Wałbrzycha i okolic. Z czasem przyszło rozczarowanie „nowym lepszym światem w komunistycznej Polsce”. I z całą pewnością ich przedwojenne wspomnienia również miały wpływ na stosunek do „komuny” w latach późniejszych. W każdym bądź razie klub funkcjonował pod nazwą KS „Górnik Thorez” Wałbrzych. Nazwą dziwną !! Tak samo zresztą jak dziwne były nazwy innych górniczych klubów np. „Górnik Mieszko” Wałbrzych czy „Górnik Huta Karol” Wałbrzych. Wieloczłonowość - dzisiaj jest bardzo popularna – będąc jakąś formą „podziękowania” sponsorowi za wsparcie finansowe. Ale jest to dziwaczna sprawa. W dodatku w Wałbrzychu pod koniec lat 40-tych powstał TKS „Górnik” Wałbrzych (włączono do niego inne kluby w tym „Julię”). I to TKS „Górnik” został wyznaczony przez ówczesnych notabli miejskich i górniczych do odnoszenia sukcesów na arenie ogólnopolskiej. Reszta sportowców miała sobie uprawiać sport amatorski w „kołach sportowych”... Wydaje mi się, że do dzisiaj aparat „miejskich biurokratów” ma taki sam sposób myślenia...

Nazwa „Górnik” kojarzyła się przede wszystkim z TKS-em, i co tu dużo mówić na pewno była kłopotliwa dla kibiców pozostałych klubów. Zresztą ten radosny okres powojennego „nazwotwórstwa” pokutuje do dzisiaj. Do dzisiaj aktywnie gra w Polsce kilkadziesiąt Górników od I-ligi (np. Górnik Łeczna) do B-klasy (np. Górnik Nowe Miasto). A przecież taką nazwą miało jeszcze 2-3 razy tyle klubów !!!


Powróćmy jednak do naszej ukochanej nazwy „ZAGŁĘBIE”. Sukces naszego klub w latach 60-tych spowodowały wzmożony nacisk kibiców na zmianę nazw klubu. Zanim jednak przejdziemy do wydarzeń z 1968 roku skoncentrujmy się nad samą nazwą „Zagłębie”.

Wielu ludzi sądzi, że jest to bardzo popularna nazwa klubu sportowego !!! Tym czasem jest to błędny osąd.

Zacznijmy od definicji:

ZAGŁĘBIE - obszar występowania i eksploatacji złóż kopalin użytecznych, np. węgla (zagłębie węglowe), ropy naftowej (zagłębie naftowe), miedzi (zagłębie miedziowe). Obecnie również używa się tego pojęcia w trochę innych związkach frazeologicznych np. „Zagłębie kabaretowe” w odniesieniu do Zielonej Góry. Jednakże zawsze związane jest to z jakimś bogactwem „naturalnym” na danym obszarze. Jako ogólnie znany termin geograficzny mamy „Zagłębie Ruhry” , „Zagłębie Dąbrowskie” i... „Zagłębie Wałbrzyskie”.

I właśnie w „Zagłębiu Dąbrowskim” zwanym potocznie „Czerwonym Zagłębiem” powstał pierwszy klub mając w swojej nazwie ten termin:

ZAGŁĘBIANKA DĄBROWA GÓRNICZA to dzisiaj klub znany z I-wszo ligowej drużyny piłkarskiej kobiet, ale drużyna Zagłębia Dąbrowa Górnicza jest bierze udział w rozgrywkach II ligi w 1948 roku, a Zagłębianka D.G. w 1950. Mało tego działacze klubu z Dąbrowy Górniczej datują powstanie swojego klubu na rok 1912 !!! Nie wiem niestety ni więcej o historii tego klubu i w związku z tym nie mogę podać dokładnych informacji na temat zadania temu klubowi „zagłębiackiej” nazwy. W dodatku też funkcjonuje Zagłębiak Dąbrowa Górnicza. Jeżeli ktoś z czytelników może przybliżyć „zagłębiacką” historię w Dąbrowie Górniczej to będziemy mu wdzięczni.



W każdym bądź dopiero dekadę później nazwa Zagłębie pojawia się w świadomości kibiców.

W 1962 roku klub Stal Sosnowiec przechodzi pod opiekę branży górniczej i zmienia swoją nazwę na Górniczy Klub Sportowy „Zagłębie” Sosnowiec. Wcześniej klub z Sosnowca nie miał nic wspólnego z tą nazwą !!! Chociaż należ zauważyć, że w wielu zestawieniach statystycznych jest on wymieniany pod swoją obecną nazwą. Zapewne dlatego, żeby ułatwić kibicom lekturę starych statystyk. Dokładną historię „Zagłębia” Sosnowiec znajdziecie na ich stronie pod adresem: http://www.zaglebie.sosnowiec.pl/historia.php3.


Następny klub, który posługiwał się nazwą „Zagłębie” powstał w Lubinie. W 1966 roku utworzono MZKS Zagłębie Lubin. Klub ten dwa lata później wywalczył historyczny awans... do ligi Okręgowej !!!


Kolejne „Zagłębie” pojawia się w Koninie. W tamtym okresie Konin podlegał „górniczo” pod Wałbrzych. I 18.03.1968 nadano nazwę MZKS Zagłębie Konin istniejącemu od 1957 roku klubowi - KS Górnik Konin. W Koninie nazwa ta była sztucznie zaszczepiona i 19.11.1979 klub powrócił do starej nazwy KS Górnik. Później jeszcze przez jakiś czas była przygoda z Aluminium Konin, ale obecnie w Koninie wciąż funkcjonuje Górnik Konin.



Oprócz naszego IV ligowego Górnika/Zagłębie Wałbrzych gra w Polsce jeszcze jedno Zagłębie - Zagłębie Piechcin. Drużyna ta rozgrywa swoje mecze w bydgoskiej A-klasie i nic nie wiem o niej więcej

Artykuł pochodzi z Pogramu "Witaj Wiosno!" z 1968 roku.
Przeżyjmy to jeszcze raz
Zanim doszło do awansu... Zanim doszło do awansu entuzjaści futbolu w Wałbrzychu przeżywali wszystkie gamy nastrojów. Najpierw, spod oka spoglądali w stronę lokalnego rywala, który wcześniej dostąpił tego zaszczytu. Później interesowały ich wyłącznie losy drużyny Cieszowca, Stachuły, Dworniczka. Wszyscy z utęsknieniem czekali na dzień, w którym mogliby wywiesić triumfalne transparenty: "witamy w II lidze".

Było to 29 lipca 1962 roku. Zagłębie przyjechało do Katowic świetnie przygotowane, zdające sobie sprawę, że tylko zwycięstwo nad Dębem może je pasować na II-ligowca. Drużynie Katowic, w której wówczas rej wodził obecny partner Fabera - Herman, do pełni szczęścia wystarczył remis. Na boisku okazało się, że goście są zespołem lepszym, co zresztą potwierdzili w pierwszym okresie gry. Kiedy w 30 minucie Stachuła zdobył dla wałbrzyszan prowadzenie, zwolennicy Dębu ukryli transparenty, umilkli. Kiedy w 57 minucie za faul na Kajzerku arbiter podyktował rzut karny, chyba nikt nie miał wątpliwości kto awansuje do II ligi. Pamiętamy doskonale ten moment:

Stachuła ustawił piłkę na białym punkcie "jedenastki" – jego koledzy odwrócili się w kierunku bramki... Kobiałki: Za moment wszyscy, jakby na komendę chwycili się za głowy. Słupek! Stachuła był niezawodnym egzekutorem karnych ale w momencie kiedy celny strzał był na wagę awansu, zawiódł go celownik. W ostatniej minucie jedenastkę pewnie wyegzekwowali (Herman) gospodarze i stało się. Podopieczni trenera Sitki wracali do Wałbrzycha z pustymi rękami.

Na podobną okazję trzeba było czekać dwa lata. Mistrz okręgu przydzielony został do grupy, w której znalazły się: Wyzwolenie, Warta i Stal Zawadzkie. Pierwszy mecz ze Stalą i zwycięstwo 4:0. Ale już w drugiej wyprawie po kolejne punkty górnicy... utonęli w Warcie (0:2). Czyżby historia naprawdę musiała się powtarzać? Piłkarze na szczęście wierzyli w swoje kwalifikacje, dzięki którym zdobyli uznanie ekspertów w rozgrywkach pucharowych (zwycięstwo nad ŁKS-em w Łodzi).

Następny mecz wyjazdowy w Chorzowie z Wyzwoleniem Zagłębie wygrało 2:0. Najgorsze miało więc za sobą. Mistrz Opolszczyzny był za słabym partnerem dla wszystkich drużyn, najgroźniejszych - Wartę i Wyzwolenie górnicy podejmowali na Białym Kamieniu. Warta wyjechała z trzema bramkami (3:1), Wyzwolenie otrzymało jeszcze większe cięgi: 4:0. Trzy bramki zdobył Kuś, autorem czwartej był Nowak.

"Radosny toast górników Thoreza" - pisał 27 lipca 1964 roku katowicki "Sport". Warto przytoczyć jedno zdanie z tej laurki: "Wałbrzyszanie nieraz już dawali próbki swoich wysokich umiejętności piłkarskich i drugi front zyska w nich na pewno wartościowego i groźnego partnera".

Był to największy sukces dolnośląskiego piłkarstwa. Wcześniej, na I-ligowca pasowano zespół wrocławskiego - Śląska, 26 lipca w II lidze zameldowało się Zagłębie. Tak, to był prawdziwy rok urodzaju, górniczy fedrunek na "sto dwa". Zapomniano wówczas o pechowej jedenastce na stadionie Dębu przed dwoma laty, zapomniano o innych kompleksach. Liczyły się tylko fakty, a te dla zwolenników piłkarstwa były więcej niż optymistyczne.

Podsumowanie
Ojcami chrzestnymi klubu KP Wałbrzych byli niewątpliwie przedstawiciele strony neutralnej – czyli ludzie z Ratusza. To oni namówili działaczy obu klubów do fuzji, mamiąc ich pieniędzmi, których rzekomo miało być więcej. Starsi kibice do dzisiaj się śmieją z tej naiwności, bo jak świat światem to w kasie miejskiej może być co najwyżej tyle samo o ile nie mniej. Zresztą uważny czytelnik spostrzegł, że pierwszy prezes Nowego Klubu Skorupski – szybko uciekł z tejże jakże zaszczytnej funkcji. A to przecież on miał być gwarantem miejskich pieniędzy. Duża liczba widzów na pierwszym meczu po fuzji wierzyła, że wreszcie będzie lepiej... W całym tym biurokratycznym zamieszaniu zwracają uwagę jeszcze następujące sprawy. GKS Zagłębie Wałbrzych zmienia nazwę na KP Wałbrzych i dostaje w prezencie piłkarzy KS Górnik Wałbrzych, paru działaczy i... Stadion na Nowym Mieście.

Co oddajemy ? Cały nasz kompleks sportowy na Ratuszowej !!!! Kto staje się właścicielem obiektu : Miasto Wałbrzych !! Ci którzy snuli opowieści o pomocy wałbrzyskiej piłce przywłaszczają sobie nasz kompleks !!! Nie zapominajmy, że to jeszcze za czasów Zagłębia powstała druga trawiasta płyta przy basenie !! I wyglądało na to, że w końcu po latach marazmu ktoś w naszym klubie zaczyna być gospodarzem. Mało tego na naszym nowym stadionie na Nowym Mieście gramy tylko dwa mecze: ligowy i pamiętny Puchar Polski z Legią, a później wracamy na Ratuszową. Jaki był sens tej zamiany skoro i tak nikt nie chciał grać na Nowym Mieście. Do dzisiaj mam w głowie wypowiedź jednego z decydentów, który na pytanie o przyszłość stadionu na Nowym Mieście raczył odpowiedzieć: „Kozy sobie tam możecie paść”. Nie pamiętam dzisiaj kim był ten człowiek, ale to co mnie wtedy śmieszyło dzisiaj mocno denerwuje. Stadion na Nowym Mieście jest dzisiaj stopniowo wyburzany. Do niedawna nie zdawałem sobie sprawy jakiego psikusa spłata nam historia !! Będąc nastolatkiem śpiewałem : „Podpalimy stadion Arki i Górnika też”. Tymczasem ten stadion stał się naszą własnością i to na nas Thoreziakach ciąży odpowiedzialność za to, że umarł. W tej chwili ten stadion jest przecież naszym ostatnim historycznym stadionem. Oczywiście brzmi to trochę przewrotnie, bo o swój matecznik powinni troszczyć się kibice Górnika. Ale oni już wtedy mieli inny plan. Podczepili się pod nasz klub, aż w końcu doprowadzili do przewrotu pałacowego. 17 września roku pamiętnego... utworzyli SSA Górnik Wałbrzych. Po którym zostały plastikowe krzesełka na Ratuszowej i... odpowiedzialność za doprowadzenie wałbrzyskiej piłki na samo dno. Ale to już inna opowieść.